Հոգևոր աշխարհի առաջին օրենքը տալն է։ Տվեք ձեզ հանդիպող բոլոր մարդկանց, նրանց, ում հանդիպում եք կամ որոնք առնչություն ունեն ձեզ հետ։ Տվեք ձեր աղոթքից, ձեր ժամանակից, ձեր անձից, ձեր սիրուց, ձեր մտածումներից։

Երանության լեռան վրա Հիսուսի առաջին քարոզով իսկ աշխարհի թշվառությունը, սուգը, ծարավն ու որբությունը մոռացած` մարդիկ մի այլ ճշմարտություն տեսան: Երկնքի թագավորությունը ժառանգություն էր տրվում երեկվա խեղճ ու աղքատ, երկրի վրա թագավորներից ու աշխարհի իշխաններից միայն զրկանք ու արհամարհանք տեսած մարդկանց:

Սրտիս տախտակները ձեռքումս բռնած Կրկին հոգնաբեկ սարդ եմ ելնում` Պատմելու նորեն, որ հորթ կերտեցի` Սարից իջեցրած` ջարդված տախտակիս:

Փնտրեցե՛ք Տիրոջը և երբ գտնեք, կանչեցե՛ք նրան, երբ նա ձեզ մոտենա, ամբարիշտը թող հրաժարվի իր ընթացքից, անօրեն մարդը` իր խորհուրդներից, թող նա վերադառնա Տիրոջ մոտ և ողորմություն կգտնի, մեր Աստծո՛ւ մոտ, որը բազմապատիկ թողություն պիտի շնորհի ձեր անօրենություններին

Երանության լեռան վրա Հիսուսի առաջին քարոզով իսկ աշխարհի թշվառությունը, սուգը, ծարավն ու որբությունը մոռացած` մարդիկ մի այլ ճշմարտություն տեսան: Երկնքի թագավորությունը ժառանգություն էր տրվում երեկվա խեղճ ու աղքատ, երկրի վրա թագավորներից ու աշխարհի իշխաններից միայն զրկանք ու արհամարհանք տեսած մարդկանց:

Ամենքի պես ես էլ, մինչև ավետարանական Գողգոթան տեսնելս, պատկերացրել եմ առանձին կանգնած մի բլուր, բայց իրականում այն ընդամենը Սուրբ Հարության տաճարի սրահներից մեկն է, որը, ինչպես ասացինք, բաղկացած է երկու մասնաբաժիններից: Աջ կողմինը լատիններինն է և կոչվում է «Տարածման տեղ», որը հարդարված է նրանց յուրահատուկ շքեղ ոճի զարդարանքներով, իսկ ամբողջ կամարաձև առաստաղը պատված է այնպիսի բարձրարվեստ խճանկարներով, որ, երևի, շատ քչերը տեսած կլինեն:

Քրիստոնեական աշխարհի լրատվամիջոցները տագնապի շեփորներ հնչեցրին վերջերս, որ իբր Երուսաղեմի սուրբ Հարության Տաճարին հատկացվող ջրերը հրեաներն ուզում են կտրել և իսպառ ջրազրկել մեր այդ սրբավայրը, քանի որ ինը միլիոն շեքել (որ մոտավորապես չորսից հինգ միլիոն դոլար է անում) պարտք ունեն Տաճարի միաբանները։

Տեր, ահա և ունայնացա, Աշխարհաթողիս այս ժամին ուղարկիր հրեշտակներիդ` Անխափան անցնելու այս ուղին.

Ինչպես որ, ասենք, երբ անձրև կամ ձյուն է իջնում երկնքից և կրկին այնտեղ չի վերադառնում, քանի դեռ չի ոռոգել երկիրը, չի ծլեցրել ու պտղաբերել այն, սերմանողին սերմ և ուտելու հաց չի տվել, այդպես էլ պիտի լինի իմ խոսքը, որ ելնում է իմ բերանից. նա դատարկ չի վերադառնալու, մինչև որ չկատարի այն, ինչ կամենում եմ ես։

Ստեղծագործողը, ահա թե ով լիակատար իրավունք ունի պահանջելու և ձեռք բերելու ազատություն։ Ազատություն, որպեսզի ոչ մեկը չհանդգնի նրան կարգադրել, որպեսզի երկրի վրա մարդկային և ոչ մի իշխանություն չարգելի նրան ստեղծագործել այնպես, ինչպես Աստված է կամենում։ Ոչ մի արտաքին ցուցմունք չպետք է սահմանափակի նրա հոգևոր հայեցումը, նրան չի կարելի ասել «ստեղծագործիր այսպես» կամ` «մի՛ ստեղծիր սա»։